Mitglied
- Beitritt
- 09.08.2004
- Beiträge
- 187
- Zuletzt bearbeitet:
- Kommentare: 14
Endli in Chindsgi! (Schweizerdeutsch)
De Lukas isch scho ganz nervös. Er hett gär nöd richtig chönne schlofe. Hüt Morge goht er nämli s’erschtmol in Chindergarte. Er hett sich scho ganz lang druf gfreut. Endli darf er mit villne andere Chinde schpiele. Dihei isch er meischtens ellei gsi. Er hett halt keis Brüederli und keis Schwöschterli. Mami und Papi hend zwor amel scho gschpielt mit em, aber am allerliebschte wör er scho mit öpperem schpiele, wo nöd tusig Mol grösser isch wie er.
S’Mami hett em scho ganz viel verzellt vom Chindergarte. Das muess dötte so richtig schön si. Anderi Chinde, en riesegrosse Sandhufe, viel die länger Rutschbahn als die diheime und vor allem gaaanz viel Platz zum umeschpringe.
Z’erscht muess er aber no z’Morge esse, hett s’Mami gseit. Immer das blöde Esse am Morge. Also wie mer a somene wichtige Tag a s’Esse denke cha, das cha de Lukas nöd verschtoh. Er würgt s’Brot abe und leert d’Ovi hinedri.
„Darf i jetzt go? Darf i jetzt go?“
„Hesch d’Zäh putzt? Hesch en Bisi gmacht? Hesch d’Händ gwäsche?“
Also mengmol goht eim s’Mami scho chli uf d’Nerve. Im Gross und Ganze isch sie scho i de Ornig, aber mengmol chönnt sie eim so richtig hässig mache.
„Alles erlediget!“, schwindlet de Lukas.
„Also guet, denn gönd mer!“, schmunzlet s’Mami. Sös hett sie en fascht immer durchschaut, wenn er es bitzli gschwindlet hett, aber hüt isch sie nöd so gmerkig. Prima! Die johrelang Üebig hett sich uszallt.
Ganz schtolz lauft de Lukas mit sim Rucksäckli nebet em Mami i Richtig Chindergarte. Uf em Weg begegnet ene viel anderi Chind i sinere Grössi und viel alti Lüt, wo glaub alles Mamis sind.
Eigentli hett er de Weg zum Chinsgi au ellei gfunde. Aber s’Mami hett unbedingt mit wölle. Und will sie jo anschinend nünt anders ztue hett diheime, nimmt de Lukas sie halt mit. D’Müettere vo de andere Chind hend glaub au gjömmerlet. Alli sind nämli dopplet und die meischte Gschpänli weret sogar no ghebet vo erem Mami. Ts…so chlini Babys.
Endli gseht er de Chindergarte. Nur no d’Schtross und ganz ganz wenig Meter sind zwöschet em und em Chindsgi. Am liebschte wör er grad sofort losschpringe. Aber s’Mami hett das amel nöd so gern bi de Schtross. Immer seit sie, mer muess fescht luege, bevor mer öber d’Schtross laufe tuet.
Debi chunnt nämli fascht nie en Auto. Wieder so e blödi Regle vo de Grosse. Ui…jetzt luegt s’Mami grad nöd here und de Chrischtoph, da isch nämli sin aller-allerbeschte Fründ, isch scho uf de andere Schtrossesite und winkt em zue.
Jetzt mag de Lukas nümme gwarte. Ohni links und rechts z’luege schpringt er öber d’Schtross. Plötzli ghört er en uuugrosse Lärme. Tönt wie es Auto wo ganz fescht bremset. Er ghört sis Mami schreie und wo er uf d’Site lueget, gseht er wie gföhrlich nöch bi em es Auto schtoht. S’Herzli gheit em fascht i d’Hose abe und jetzt chunnt er ufescht Angscht öber. Jetzt isch glich es Auto cho und fascht hetts en überfahre, und denn hett er müesse in Schpitol, und er hett nöd chönne in Chindergarte und s’hett ganz viel Schprötze geh…und…er weiss gar nümme, was er schtudiere söll. Er schpringt schnell zruck zu sim Mami und hebet sie ganz fescht.
Sis Mami tuet fescht zittere und seit gar nünt. Sie hebet en fescht. Do merkt de Lukas, dass er en grosse Blödsinn gmacht hett. „Tuet mer Leid, Mami. Maches sicher nie meh. I tue vo jetzt a immer z’erscht rechts, denn links und i de Mitti nomol rechts luege. So wie’s immer gseit hesch.“ Er weiss zwor nöd so richtig, was links und rechts isch. Aber dött bi de Schuel isch glaub rechts und bim Burehof isch glaub links. Jedefalls muess mer uf beidi Site lang und guet luege. Au wenn mengmol kei Auto chunt, irgendwenn chunnt denn glich plötzli eis. Drum isch s’Luege ganz, ganz wichtig.
Also de erscht Tag im Chindergarte isch supermegamega gsi. Seit de Chrischtoph. De Lukas weiss zwor nöd, was supermegamega heisst, aber er isch uf jede Fall glicher Meinig wie sin beschte Fründ.
De Lukas nimmt sich vor, vo jetzt a hüfiger in Chindsgi zgoh, isch nämli uschön gsi. Und wenn er die nöchschte Mol bi de Schtross besser ufpasst, dörf er viellicht bald ganz ellei, ohni s’Mami in Chindergarte. Ui…da wär denn supermegamega.