- Zuletzt bearbeitet:
- Kommentare: 13
Wia i Wienarisch g´lernt hob – oda: Die freindlichn Wiena (Wienerisch)
Wia i Wienarisch g´lernt hob – oda: Die freindlichn Wiena (jetzt mit Übersetzung)
Die "Übersetzung" findet Ihr hier.
Ãnfãng Juli wårs, kurz vor die Sommaferien, wia mei Mutta g´mant håt: „In den Ferien werden wir nach Wien übersiedeln.“
Pfoa, des wår a Watschn!
I wår dãmois gråd elf Jåhr oit, håb kurze Håår ghåbt, sodaß i ausgschaut håb, wia a Bua. Des is praktisch, håt mei Mutta befunden und in Linz håts jå a nix ausgmåcht, weil mi jå jeda kennt håt. Gråd erst håb i mit meine zwa Freindinnen ewiges Z´sammhoitn g´schworn g´håbt, håb i in die große Stådt übasiedln miaßn, in der i nur mei Tant´ und mein Cousin kennt håb.
„Jetzt wirst a weana Baazi?“, hãm meine Schuikollegn ungläubig gfrågt. Dãnn hãms ma Schauamärchen erzöht von arrogante Wiena, die kan akzeptiern, der ãnders is.
I hob mi gfiacht davor, echt! Nur mehr Häusermeere san vor mir auftaucht und Menschn ohne Gsichta, die ålle ãn mir vorbeigrennt san und kana wår dabei, den wås i kennt hätt.
So wår des dãnn jå a in da Schui: Lauta fremde Gsichta, kana von meine Freind dabei.
Im Untarricht hob i do jo von da erstn Minutn ãn g´lernt und se hãm ålle recht intaressiert g´wirkt.
Sie hãm net amoi wårtn kennan, bis daß de Lehrarin mein Nãmen gsågt håt, håms scho g´schrian:
„Bist a Bua oda a Madl?”
“A Diandl”, håb i gsågt und de gãnze Klass´ håt brüllt. Ane håt sogår an Låchkrãmpf kriagt, weu´s goa nimma håt aufhean kennan. De håt des åba garantiert eh mit an saumäßign Musklkåta biaßn miassn, de Funsn de.
I war´in dem Moment ãm liabstn im Bodn vasunkn. Mia håbn mei Geschlecht oba dãnn schnö´ aufklärt, die Lehrarin wår jå im Bilde, und i håb an Plåtz neb´n an ãndern Madl kriagt. Die wår a ka Wienarin, aus Jugoslawien is die kumman g´wesn und bis jetzt is´ imma allan g´sessn.
Wia i mi so umg´schaut håb, bin i draufkumman, daß auf mindestens zehn Schuitåschn a Pickal mit der Aufschrift „Ich bin ein freundlicher Wiener“ pickt is (die Träger von de Tåschn wårn komischaweis a imma bei denan, die mi ausglåcht hãm, dabei).
So, wia des in der Klass ãngfãngan håt, is des a weitagãngan. Is ma wieda amoi „Woat a wengal“ außegrutscht, håt ma des Låchn im gãnzn Schuihaus g´heart. „Des is laf“ håb i ma a nur mehr denk´n diaffn, åba niemois aussprechen.
I håb des jedenfois schnö´ ãngnomman, mi ãnpaßt sozusågn. Bin dãnn zum Wienerliedsingen gãngen, des da Direktor va´ãnstaltet håt. Richtige Schrammeln hãm´ma dort g´sungan.
Wie i Monate späta zum erstn Mål seit da Übersiedlung mein Cousin troff´n håb, håt der fåst kann Untaschied mehr g´merkt.
Er håt si in ana Trafik a Micky Maus-Heft kauft und i bin då hintn gstãndn und håb auf eam g´wårt, wie die Vakäufarin g´frågt håt:
„Wås kriagt denn der junge Herr då hinten?“
„I bin a Madl“, håb i gsågt.
Und wãnn i heit an Wiena triff, der wås Kartoffeln stått Erdäpfln sågt, dãnn erzöh´ i eam des, wia des haßt, auf Wienarisch.